Okumaya Engel Olmadığını Kanıtladı

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

MANİSA’nın Şehzadeler ilçesinde yaşayan görme engelli Gülşen Pekdemir (36), yeğeninin teşvikiyle 10 yıl önce sırayla ilkokul, ortaokul ve lise eğitimini tamamladı. Son olarak Adalet Meslek Yüksekokulu’ndan mezun olan Pekdemir, hedefinin Hukuk Fakültesi’ni kazanarak savcı ya da hakim olmak olduğunu söyledi.

Bir çocuk annesi Gülşen Pekdemir, 3 yaşındayken göz nezlesi şikayetiyle annesi tarafından Çorum’daki bir doktora götürüldü. İddiaya göre, doktorun verdiği damla gözlerini yaktı, ardından da görme yetisini kaybetti. Annesinin okula göndermemesi nedeniyle 26 yaşına kadar okuma yazmayı öğrenemeyen Pekdemir, kuzeni Özge Karakış’ın (25) teşviki ve desteğiyle 10 yıl önce, yaşadığı Ankara’da öğrenim hayatına başladı. Sırasıyla ilkokul ve ortaokulu tamamlayan Pekdemir, 2013 yılında liseyi de dışarıdan bitirip diplomasını aldı. Gülşen Pekdemir aynı yıl kendisi gibi görme engelli Kenan Pekdemir (35) ile hayatını birleştirdi. Hiç okul sırasına oturmayan Pekdemir, kuzeni Özge Karakış’ın yardımı, bilgisayar ve cep telefonundan dersleri dinleyerek, üniversite sınavına hazırlandı. Pekdemir, 2015 yılında Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Adalet Meslek Yüksekokulu’nu kazandı. 2017 yılında mezun olan Pekdemir’in şimdiki hedefi ise Hukuk Fakültesi’ni kazanarak savcı ya da hakim olabilmek.

Gülşen Pekdemir, Sağlık Bakanlığı’nın 2016 yılında yaptığı sınavı Türkiye 4’üncülüğü derecesiyle kazanarak, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde santral memuru olarak göreve başladı. Geçen ekim ayında eşi Kenan Pekdemir’in tayini Şehzadeler İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’ne çıktı. Ardından da Gülşen Pekdemir eş durumundan tayin olduğu Manisa Merkez Efendi Devlet Hastanesi’nde göreve başladı.

Yeğeninin teşviki ve desteğiyle eğitim sürecinin başladığını belirten Pekdemir, en büyük hayalinin okul sıralarında oturmak olduğunu söyleyerek, ‘Benim hiç sınıf arkadaşım, hiç öğretmenim olmadı. Bir öğretmenim olsun. Sınıf arkadaşlarım olsun isterdim. Okul sıralarında oturmak, teneffüs saatlerinde koşturmak hatta ayağım takılıp yere bile düşmek isterdim. Bu benim içimde çok büyük bir özlem. Bunun da nedeni annem. Annem beni okula göndermemiş. O zamanlar engelliler yatılı okula gidiyormuş. O yüzden göndermemiş, hasretime dayanamaz diye. Okula gitmedim ama okumayı çok seviyorum’ dedi.

– Manisa